μετοχεύς

μετοχεύς, ὁ (Α)

αυτός που μετέχει σε κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α)-* + -οχεύς (< ὀχεύς < θ. οχ- τού ἔχω), πρβλ. παρ-οχεύς, υπ-οχεύς].